İntihardaki Diğer Etken: Psikolojimiz, Yaşam Üslubumuz!!!!

Bu konuyla alakalı elbet bilimsel çalışmalar yapılmıştır fakat ben kendi düşüncelerimi ve gözlemlerimi ifade etmek istiyorum.

Genel psikolojimizin, yaşam üslubumuzun, kimliğimizin, fıtratımızın, ihtiyaç ve alışkanlıklarımızın ve bizde iz bırakan geçmişte yaşanmış her olayın bizi intihara meylettirici faktörler olduğunu düşünüyorum. Zaten çok genel bir giriş cümlesi oldu, herkes "evet zaten böyle" diyecektir belki de. Evet böyledir ama biz bu durumun kendimiz adına ne kadar farkındayız? Hiç böyle bir gözle kendi hayatlarımıza baktık mı?

Örneğin ben, son bir saattir öyle düşünüyordum, sonra aklıma bu düşünce geldi ve yeni birşeylerin daha farkına vardım. Mesela ilkokul 1. sınıfta iken, başımdan bişey geçmişti. O olayın izleri hala görülür hayatımda. Yine böyle çok farklı şeyler geçti başımdan ve hepsi baktım ki bana yeni bir özellik katmış ve çoğu negatif özellikler bunların.

Mesela; ben kimseye güvenmem bi kaç yakınım hariç, insanların bana yaklaşmasına ve tanıma izin vermem, birisi bana insanca yaklaşmadığında, hafif birşey bile olsa, öyle bir öfke tutar ki beni, o adamı alıp kazığa oturtabilirim yani. Gözüm hiçbişey görmez. Sınırım yoktur o an. Bunun dışında hep güvenlik endişem vardır mesela. Birilerinin hep bana yada aileme zarar vereceğini düşünürüm. ayrıca, kendimi yalnızlığa iterim hep. İnsanlardan uzaklaşmak isterim. Hiçbir korkum yoktur kendi adıma mesela. Kimse beni, benimle alakalı bir konuda tehdit edemez. Yani umrumda olmaz. Ve daha bir sürü tespitim var bunlar gibi kendimle alakalı.

Şimdi bakıyorum uzaktan kendime bu resimde ve şunu görüyorum; sevgi görmemiş, büyük haksızlıklara uğratılmış ve zarar verilmiş bir insan. İntihara yatkın bir tipim var mesela. Çocuklukta yaşadığım olaylar, beni bu hale getirmiş.

Ama bakın ne yapıyorum şimdi? Kendime farklı bir açıdan baktım. Sordum beni intihara meylettiren neler var diye? Direk bu yukarıda anlattıklarım geldi aklıma. Zaten cevap kafamdaymış da ben bilmiyormuşum.

Kendi kendime amatörce yaptığım analizim bile bana ne kadar çok şey anlattı. İntihar düşünce insanda bir anda ortaya çıkmaz. Onun psikolojik bir altyapısı vardır. İşte benim yukarıdaki durumum, örnek bir psikolojik altyapıdır. Hayat bizi kabul etmemiş ve intihar düşüncesini kafamıza sokmuştur.

Burada yapılması gereken ise ya kendi kendinize, yada tavsiyem bir psikolojik danışman eşliğinde, sizi nelerin bu duruma getirdiğini bulun. Şunu diyebilin yani: "İşte ben böyle böyle bir insanım. Şu yaşadığım olayların bıraktığı izler, bana böyle böyle negatif özellikler katmış. Bu nedenle benim, intihara meyilim oluşmuş".

Bundan sonra yapılması gereken ise, bu meseleleri çözmek. Kendi kendine çözmek zordur yalnız. Sizi çok yorar. Nerden biliyorum, kendimden biliyorum. Mesela ben hayatıma devam edebilmek için, hiç kimseden hiçbir beklentiye girmemeyi, açık sözlü ve çok net olmayı ve daha daha birşeyleri çözüm olarak hayatıma soktum. Olaylara bakış açımı değiştirdim. Tabiki kolay olmadı ama hayata tutundum tekrar. İşte sizlerinde kendi problemlerini çözmesi gerekiyor. O, intihar düşüncemizin altında yatan, çözülmemiş problemler.

Burada pozitif olarak şunu söyleyeyim; yoğun intihar düşüncesinden, bilerek, anlayarak kurtulmak, size o kadar çok şey kazandıracak ki, anlatamam. Ama biraz zor olabilir, çetin geçebilir. Ama kendinizi tanıyacak, problemlerinizi halledecek, yeni problemler karşınıza çıktığında, nasıl halledeceğini öğreneceksiniz. Artık yönlendirilen değil, yön veren, kişiliği ve karakteri oturmuş biri olacaksınız. Neyse bu konuya başka bir yazıda devam ederim.

Ümitsizliğe düşmeyin, zaten kaybedecek neyiniz kaldı ki..... (Bu da içimden geldi bi an :)))