Hayvanlar Gibi Yaşamak

 

Bu yazıda intihardan bahsetmeyeceğim. İonna Kuçuradi'nin dediği gibi "farkında olmak" isterseniz okuyabilirsiniz.

Ülkemden zorunlu ayrılışımdan sonra açıkçası boşluğa düştüm. Ülkemde bir amacım vardı, onun uğruna koşturuyor, çalışıyor, çabalıyordum. Şimdi yeni bir ülkede dil öğrenmeye çalışıyorum. Dil bilmeden işe yaramaz biri gibiyim burda. 

İngilizcenin yanına bir dil daha eklemem gerekiyor, sonra iş arayacağım, bulup çalışacağım. Sonra bir araba, sonra bir ev alacağım. Ülkem düzelirse, ülkeme tatile gelip rahat rahat para harcayıp özlem gidereceğim. Sonra yaşlanıp geberip gideceğim. Evet, eğer diğer insanlar gibi düşünür onlar gibi yaşarsam muhtemelen böyle bir hayatım olacak. Her girdiğim türk ortamında iş, para, araba ve ev muhabbeti. Başka bir muhabbet yok sayılır. Onlar olur zaten, başka şeyler konuşmalıyız diye düşünüyorum ama konuşacak adam bulamıyorum. Ve henüz burada bir amaç edinemedim kendime. Yaşamak için bir amaç. Bir hedef, bir gaye. Ulaşmak istediğim bir nokta. Biraz boşluktayım bu nedenle bu yabancı memlekette. 

Neyse bakıyorum buranın yerli ahalisine. Onlar zaten ayrı bi olay. Kendilerinden başka kimseyi düşünmeyen koskoca bir insan topluluğu. Empati diye bişey yok. Ruhsuz karıncalar gibi hafta içi çalışıp, para kazanıp, hafta sonu ve tatillerde onu yiyorlar. Tek amaç eğlenmek, kaliteli vakit geçirmek. Sadece kendilerini mutlu etmek. Evet güzel bir anlayış bir bakımdan ama aşırısını çok uygun bulamıyorum. Duyguları ve heyecanları ellerinden alınmış, herşeyleri olan ama mutlu olamayan, heyecanlanamayan, aşkı bilmeyen insan topluluğu. "Tekamül", "İnsan-ı Kamil"gibi şeylerin neredeyse bilinmediği bir ülke. Hayvanlar gibi yaşayan, sadece kendi için yaşayan büyük insan yığını.

Ve ben öyle yaşamaktan o kadar korkuyorum ki. Sadece paranın evin arabanın konuşulduğu ortamlardan hemen uzaklaşıyorum. Kendime, maddi olarak herşeyin önümde olduğu bir ülkede yaşamak için bir amaç arıyorum. 

Dünya yıllar geçtikçe daha da hayvan gibi yaşayan insanlarla doluyor. Düşünmeyen, tepki vermeyen, sadece zevk için yaşayan ve sadece kendisini düşünen insan tipi. Türkiye gençliği de malesef bundan nasibini aldı. Neyse ki, zamanındaki ufak gayretlerimizin biraz da olsa insanları uyandırdığını düşünüyorum. Ama gençlik malesef hızla uçkur ve seks bataklığına düştü malesef. Sadece gençlik değil, halk da buna ayak uydurdu. İnstagram ve facebook, sadece yeni nesili değil, önceki nesilleri de değiştirdi. Exxen'deki "Konuşanlar" programı, Türkiye'nin özeti zaten. Herkes tren yapmış gidiyor. 

Kitap okuyanların çoğu okumuş olmak için, sosyal medyada gösteri için yada eğlenmek için okuyor zaten. Herkes gösteri peşinde. Benim de vardı çok da aktif olmayan sosyal medya hesaplarım. Baktım, insanlar beni daha da sosyal medyaya çekiyorlar. Beni etiketliyorlar, durumlarını, paylaşımlarını beğenmemi bekliyorlar. Beğendikleri reels leri bana atıyorlar. Bende hepsini kapattım. Rahatladım. Bu insanlar kafayı yemiş bence. Ve zaten bu dünyada rahatça mutlu yaşayabilmek için zaten deli olmak lazım.

Hayvanlar aleminde kendimi yalnız hissediyorum çoğu zaman. Konuşacak akıllı bir insan yok gibi zaten. Sağa bakıyorum sola bakıyorum sadece para, eğlence gibi şeyler konuşuluyor. Ciddi konu açsan millet bön bön bakıyor. Herkes duygularını gizliyor, düşüncelerini gizliyor. Sadece gülmek ve daha çok gülmek istiyorlar. Aslında yalnız kaldıklarında neler hissettiklerini biliyorum ben. Onlara da acıyorum. Ama elimden bişey gelmez. Dünya da bu kadar kitap, bu kadar yazar bu insanları uyarmak için yazıldı. Ama dönüp bakan yok. Benim yapabildiğim şimdilik buralarda yazmak işte. Bir youtube kanalı açsam diyorum ama bakıyorum, analiz ediyorum ve yine çok da bir etkisi olmayacağını görüyorum. Yeni bir amaç peşindeyim ama bakalım ne olacak bu? Yaşamak için bir amacım yoksa niye yaşıyorum ki, öyle değil mi?