Kendini Suçlayan Adam

(Yedi sene önce yazdığım bir yazı. Başka bir yerde yayınlamışım. Buraya alayım dedim.)

İlk insan analizime bu yazı ile başlıyorum. Eksiklerim olacaktır fakat insan olduğumu unutmuyorum.
Bir genç düşünün. Üç erkek kardeşler. Disiplinli ve sert bir baba. Çocuklarına sevgisini az gösteren türden. Ama gerçekte çok seviyor. Anne ise ev hanımı. Oğullarına düşkün mü düşkün. Ama o da disiplinli, çocuklarını en güzel şekilde yetiştirmek istiyor. Orta gelirli bir aile ve çocuklar müsait vakitlerinde babalarına işinde yardım ediyorlar.

Bizim bahsedeceğimiz kişi, üç çocuğun ilki yani en büyükleri. Orta boylu, normal kilolu, açık tenli ve gözlüklü, iyi bir üniversite kazanan bu genç, ilk bakışta çok sosyal. İnsanlarla kolay iletişim kurabilen, esprilerini anlamak için zeka gereken bu genç, aşırı olmasa da bakımlı, giydiklerine dikkat eden, saçları her gün taranmış hatta şekil verici şeyler sürülmüş biri.

Ayrıca sigara içmez, alkol almaz, iyi huylu ve arkadaşları tarafından sevilen bir şahsiyet. Genel bakışta, toplumun beklentilerini tamamen karşılayan bu zeki, kendince yakışıklı, bakımlı, iyi genç ile derin ilişkisi olan her arkadaşı şu tür cümleler kurmaya başlar;"Aha yine küsecek", "Şimdi ağlar o", "La takma kafana, şaka yaptık".

Diyelim ki ikili bir ilişkide ondan yardım istediniz fakat kendisi müsait değildi ve isteğinizi yerine getiremedi. Bu durumda hemen mahçup olmakta, eğer kendisine "Bana da şurada yardım etmedin" denilse suratı asılan, savunmaya geçen, ama bir hayli kırılan, suçsuzluğunu ispat etmek için çırpınan bir hale bürünür. Eğer bunu bir arkadaş grubu içinde söyleseniz, başbaşa iken söylediğinizde verdiği tepkinin bi kaç katını verir. Büyük bir yanlış anlaşılma korkusuyla kendini ifade etmeye çalışır. Böyle bir durumu çok ciddiye alır, kafasına takar hatta geceleri bile uykusunda huzursuz olur. Hatta şöyle ki şaka olsun diye takılsanız bile sanki siz ciddi söylemiş gibi yine aynı tepkileri verir. İyi niyetli olduğundan hiç bir yardım isteğini keyfi olarak geri çevirmez. Yardım isteğini yerine getirememişse hakikaten başka bir işi vardır. Bunu kendisi de bildiği halde kendinin masumiyetini karşısındaki kişi kabul edene kadar ısrarla çırpınır.

Diyelim ki arkadaşları ile ciddi bir iş üzerinde çalışıyor. Fakat herkes elinden geleni yaptığı halde yaptıkları iş başarısız oldu. İşte bu noktada, bu işin niçin olmadığı hakkında konuşulmaya başlansa, bu genç önce kendi kusurlarını aramaya başlar. Diğerlerinin yaptıkları işleri eğer bariz bir hata yoksa mükemmel görerek, kendisi kendi kısmını çok iyi yapmış dahi olsa, hiçbir eksiği bulunmasa dahi, kendisini suçlar. "Benim yüzümden olmadı" der. Oysa kimse onu suçlamamıştır. Fakat o yapılan işin olmamasının bir nedeni olmalı diyerek, bir suçlu arar. Bariz bir suçlu göremediği takdirde "Benim yüzümden" diyerek, suçlunun kendisi olduğunu belirtir. Hatta bunu arkadaşlarına da söyler. Tabi arkadaşları ona inanmasa da, onu ikna etmeye çalışşalarda ortada hiçkimsenin suçu olmadığına dair, o kararını vermiştir. Suçlu kendisidir.

Bazen duygusal şarkıları mp3 üne atıp, geceleri kendini sokaklara salar. Yürür de yürür. Bazen ağlar, bazen sinirlenir. Kendine kızıyordur genelde. "Senin suçun, senin suçun" der kendi kendine. Yaşadığı değişik olaylarda başkalarının suçlarını da kendi üzerine alır. Yine "Senin suçun" der kendine. Geceleri duygusal moda giren bu genç, belki de üzerindeki suçların ağırlığından kurtulmak için belki de normal hayatına geri dönebilmek için belki de kendini kusursuz, hatasız göstermek hergün için güzelce giyinir, saçlarını özenle tarar, o gün yapacağı işleri planlar ve evinden çıkardı. Gündüz arkadaşları ile biraraya gelince, bol bol espriler yapar, kahkahalar atardı. Arkadaşları ile gayet güzel vakit geçirirlerdi ta ki biri ona şaka yapana kadar "Senin yüzünden.........."

Hayatı kendisi için cehenneme çeviren bu genç, kimbilir çocukluğunda, kim tarafından, hiçbir hatası yokken, başkalarının önünde suçlandı ve cevap vermesine izin bile verilmedi? Küçük görünen bir olay, bizleri nasılda etkileyebiliyor. Hayatımız: "Çevreden gelen tepkilere karşılık bizim verdiğimiz tepkiler" den mi oluşuyor acaba?