Ben Ne Anlatıyorum? İyi Olmak mı İyi Konuşmak mı?

Dünya o kadar da büyük değil aslında. Dünyayı yönetenlerde, aslında olağanüstü işler yapmıyorlar. Bizlerse aslında herşeyden haberdarken ve bilirken, sanki bilmiyormuş gibi yaşıyor, dünyayı kendimize cehennem haline getiriyoruz.

İnsanoğlundan bahsediyorum. Kalbinde neyin iyi neyin kötü olduğunu biliyor o. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu da biliyor aslında. Ama bilerek ve isteyerek kapatıyor kendisini bunlara. Kolaya kaçıyor, rahatsız edilmek istemiyor. Sürüyle hareket edersem, güvende olurum diyor. Sürüyü yönetenler nereyi gösteriyorsa oraya gidiyor.

Herkes iyiliği sever ve doğru bulur. Ama çoğu kez iyilik yerine kendi menfaatini tercih eder. Sosyal deneyler yapıyorlar ve sözde mağdur kişiye, bir kişi çıkıp yardım ediyor ve çok büyük olaymış gibi sunuluyor bizlere. Oysa birer birer herkese sorsak, yardım ederim der o mağdur kimseye. Ama etmiyorlar işte. Rahatlarını bozmuyorlar. Herkesin bildiği ama sadece birkaçının doğru davrandığı bir dünyadayız.

Birkaç tanıdığın başına geldiğinden anlatıyorum. Adam ücretsiz ders anlatıyor fakir gençlere. Hemen biri çıkıp, sen kimsin de ders anlatıyorsun bakayım diyor? Senin kesin bir çıkarın var bundan diyor. Ve engelliyor. Eğer ders anlatacaksan parayla anlat, ismi belli olsun ki, sana güvenelim diyor. Evet artık öyle bir zamanda yaşıyoruz ki, iyilik yapmak da suç gibi anlaşılır birşey haline gelmiş. Birisi bedavaya bişey yapıyorsa, bunun altında kesin bişey vardır diyoruz. Ne hale geldik.

Karamazov Kardeşler'deki "Staretz Zosima" gibi gelecekten ümitliyim. Ama bir yandan serzenişteyim. Niye böyleyiz, niye daha iyisi olabilecekken olmuyor diye.

Herkes konuşuyor ama iş yapan yok. Şöyle yapalım böyle yapalım diye konuşacağımıza onları yapmaya koyulsaydık, neler başarırdık neler. Ama biz sadece sorun tespiti ve yapılacakların planını yapıyoruz sadece. Kimse elini taşın altına koymuyor. Herkes iyilikten bahsediyor ama yapan yok. İyilik yapanı da hayattan bezdiriyoruz.

İstesem sosyal medyanın gücünü kullanır, gerçek kimliğimle bir sürü bişeyler yapabilirim. Ama yapamıyorum? Niye? Korkuyorum çünkü. Çünkü karşıma rahatının bozulmasını istemeyenler çıkacak illa bir yerde. Çıkmasa bile "Kim lan bunlar" diyerek başımızı ezecek birileri. Yeterki iyi bişey yapmayalım. Nerden biliyorum bunları? Tecrübe hepsi.

Toplum olarak sindirdik iyileri. Artık cesaretleri de yok. İşte uzaktan doğru burda bişeyler yazacağım da, birileri de zahmet edip okuyacak da faydası olacak. Bişeyler olmuyor değil tabi. Ama daha fazlasını yapabilecekken yapamamak koyuyor adama.

İçimi döktüm buraya. Konuşcak kimse yok ki bunları. Yalnızlıktan yazar oldum çıktım zaten. Ama bakmayın serzenişlerime siz. Umudumu kaybetmedim henüz.

Yazıyı sonuna kadar okuyanlar için bir teklifim var.

Bende bişeyler yapabilirim diyen, yapmak isterim diyen, önyargılarından kurtulmuş, bişeyleri bilmediğini de kabul edebilen, öğrenmek isteyen, sevgiyi anlamış, beklentisiz, her yaştan insan bana ulaşabilir. Dininiz, milletiniz önemli değil. Bunu biraz daha sonraları teklif edecektim aslında ama burası başlangıç olsun. Gelin birlikte bişeyler yapalım diyorum sizlere. Yukarıda yazdığım vasıflara sahip olduğuna inanan insanlara.