Zıtlıklar Dünyasında İnsan

Bu yazımda hayata zıtlıklar açısından bakmaya çalışacağım. Bu yazıyı, eğer kafamdakileri anlatabilirsem, tam anlayabilirsek, hayat muammasını çözmüş oluruz.

Bir atomun çekirdeğinde pozitif protonlar ve negatif elektronlar beraberdir.

İnsanları iyiyi yapmaya çağıran vicdanları, kötüye gitmelerine sebep olan ego, benlik, nefs diyebileceğimiz diğer bir kısmı vardır.

Nerdeyse tüm dini anlatımlarda, Tanrıya itaat eden melekler ve karşı gelip insanları kötüye çağıran şeytanlar vardır.

Matematikte, pozitif sayılar, negatif sayılar ve 0 bulunur.

Bir mıknatısta hem pozitif kutup, hem negatif kutup birlite bulunur.

Geceler ve gündüzler, birbirinin zıttı olan karanlık ve aydınlığın mücadelesinden ortaya çıkar.

Artı yüklü elementlerle, eksi yüklü elementler en güçlü bileşikleri ortaya çıkarır.

Kutup bölgeleri de dahil sıcağın ardından soğuk, onun ardından tekrar sıcak havalar gelir.

Bir ürün ya ucuzdur, ya pahalıdır. Yemek, ya sıcaktır, ya soğuk. Bir insan, ya güzeldir, ya çirkindir. Yada bu özelliklerin hangisi hakimse yada eşitse bu özellikleri, ona göre sıfatlandırırız.

Daha bir çok şey sayılabilir yalnız şu an aklıma gelen bunlar. Temelde şuna ulaşırız; pozitif, nötr, negatif. İyi, normal, kötü. Sıcak, ılık-serin, soğuk.

2 zıt güç birbirine denkse, orada bir denge oluşur. Bunu da nötr yada normal diye isimlendiririz genelde.

"İstisnalar kaideyi bozmaz" kaidesince bakarsak, bu oluşumu neredeyse hayatın her noktasında görebiliriz.

Bu iki zıt güce baktığımız zaman, hep bir devirdaim yada mücadele içinde olduklarını görürüz. Bir bi taraf kazanır, bir diğer taraf.

Ve şimdi insana gelelim. İnsan mutlu olmak için yaşar. Ve mutluluğu rahatlıkta, sıkıntısızlıkta ve problemsizlikte arar. Hiç problemi olmasın, hiç sıkıntıları olmasın ister. Ama üst tarafta da yazdığımız gibi, böyle birşey mümkün değil. Bana derdi olmayan bir adam gösteremezsiniz. Yada gösterirsiniz ama hayatına baksak, o kişinin aslında zaten kafa olarak ölmüş olduğunu görürüz.

Ee, peki madem zıtlıklar hayatımızın heryerinde ve hayatımızın taa içlerinde. O zaman niçin kabul etmiyoruz onları. Niçin hep rahatlık peşindeyiz? Niçin sıkıntılarımızı, problemlerimizi kabullenmiyoruz? Kabullenmediğimiz içinde altında eziliyoruz? Acaba mutluluğu yanlış yerde mi arıyoruz? Acaba mutluluk dertsizlikte, problemsizlikte değil de, başka yerde mi?

Konu çok derin. Ben bile yazarken içinde kayboldum bir ara. Çünkü derine daldıkça daha farklı şeylerin farkına varıyor insan. Ama kısaca anlatmak istediğimi, anlatmaya çalıştım herelde.

Şu yani; Problemlerimiz de hayatımızın bir parçası. Onlarla yaşamayı öğrenmeli, onlarla birlikte mutlu olabilmeyi öğrenmeliyiz. Ama bunun için önce hayata bakış açımızı değiştirmeli ve bunun içinde hayatı anlamalıyız. Ben size hayatı anlama adına ufak bir noktayı anlatmaya çalıştım. Madem aklımız var ve düşünen hayvanlarız. Hadi o zaman hayvanlardan farkımızı gösterelim ve üzerine düşünelim bu konuların. Sadece hayvan olmadığımızı, düşünen bir hayvan olduğumuzu gösterelim kendimize.

Not: Çok eleştirilebilir bir yazı oldu. Ufak hatalarım olmuş olabilir anlatım da, yalnız konunun geneliyle alakalı eleştirilerinizi beklerim. Düşünen arkadaşların düşüncelerini dinlemek isterim.