Ölümüne Yaşıyorum

Biri dese ki yarın öleceksin, benden mutlusu olamaz herelde. Ama napalım yaşıyoruz işte. Yıllardır aynı moddayım: Hiçbir şeyden korkum olmadan yaşama modu. Niye korkayım ki. Hmmm. Şimdi niye korkmadığımı anlatmak saatler sürer. O yüzden o kısmı geçiyorum.

Öyle kendi halinde, sessiz bi adamım. çevrem çok geniştir ama gerçek bi tane bile dostum yoktur. Herkes kendini düşünüyor eninde sonunda. Öyle hiçbir derdimi de yıllardır kimseye anlatmam. İçimde yaşarım. Kimse bilmez içimde ne fırtınalar koptuğunu.

Çok düşünürüm. Düşünmek benim hayatımın ayrılmaz bir işi gibi. Tabi boş boş düşünmem. Soru sorarım çok mesela. Niye bu böyle, niye şu şöyle? gibisinden. Her olayın, her durumun kaynağına inerim. Ona göre de hayat felsefemi belirlerim.

Açık konuşayım, bana göre insanların çoğunun hayvandan bi farkı yok. Şimdi çıkar birileri, çok yanlış düşünüyorsun diyebilir. Ben buna anca bi tarafımla gülerim. İsteyen herkesle de bu konuyu tartışabilirim. Uzmanlık alanım bu zaten. İnsanın ne olduğunu anlamaya çalışıyorum yıllardır.

Kuru eleştiri yapanlardan, yok sen yanlış düşünüyorsun diyenlerden bıktım. Bi halt bilmeden konuşuyorlar. Zaten hep konuşuyorlar. Niye susmuyorlar bi kere de anlamış değilim diyeceğim ama, biliyorum niye devamlı konuştuklarını ve bi kere de susmadıklarını. Bu da uzun mesele, zaten anlatsam anlamaz kimse. Çünkü herkes her haltı çok iyi biliyor zaten.

Çok öfkeli bi adamım normalde, ama öfkemi tutmasını bilirim. Kontrol dışına çıkmasına müsade etmem. Mal adam çok dışarıda. Mallık yapıyorlar, şimdi bende kalkıp bişey yaparım ama hatta çok daha kötü şeyler de yaparım ama o zaman benim ondan ne farkım kalıyor. Hiç bişeyden korkmayan bir adamın ölçüsü olmaz ama ben kendime insani ölçüler koymayı başardım herelde.

Bu yaşayan hayvanlara acıyorum esasında. Siz benim hayvan dediğime bakmayın. Çok zavallılar ama zavallı olduklarının farkında değiller. İşte bu zavallılara acıyorum. Koyun gibi güdüyorlar bunları, bunlarda biz ne yapıyoruz burda diye sormuyorlar bile. Herkes uçkur peşinde. Niye onun peşinde, bunu düşünmüyor bile adam. Öyle yaşayıp gidiyor hayvanca.

Neyse hayvanlardan çok bahsettik, şimdi asıl konuya dönelim. Ben hala niye yaşıyorum biliyor musunuz? Hayvanlara insan olduklarını hatırlatmak için. Bi de bunları hayvanlaştıranları, oldukları yerden indirmek için. Eee senin etin budun ne ki, bunları yapabileceksin diyebilirsiniz. Ama beni hayata bağlayabilecek tek şey bu. Ayrıca, amacıma ulaşamasam da o yolda yürümüş olur, bari boş hayvani bir hayat yaşamamış olurum.

Yani şimdi ne anladık bu yazıdan;

1- Niçin? sorusunu sorarak düşünelim ve araştıralım.

2- Hayatta her daim yapacak bişey vardır.

3- Acaba bende hayvan mıyım diye kendinize bi sorun.

4- Yaşamak için kendinize bi "hayat amacı" belirleyin. Boş boş rastgele yaşamayın.

5- Kimse yaşamak kolay demedi, kolay olmasını da beklemeyin.

6- Ama hayatın gerçekleri hakkında bilinçli olursanız, gayet rahat yaşayabilirsiniz.

7- Ben mesela, acayip rahatım yani. Sıfır endişe içindeyim şu an.

8- Sorularınız olursa, bana mail atın. Ben köprüyü tek geçtim, bari sizin bi yardımcıyla geçme şansınız olsun.