Hayat, Oyundan Başka Bişey Değil

Hayat, ne demek? Birçok tanımlaması var. Hayatın tanımı bence "amacı olan bir yolculuk" olmalı. Ama ben bu tanımladığım hayattan bahsetmeyeceğim. Herkesin algıladığı gibi dünyadaki yaşayışımızdan bahsedeceğim.

Hayatımızda gerçekleşen olaylar ne kadar sıradan, ne kadar basit. Hayat biz düşünmeyenler için dünyalık amaçların tatbiki adına yaşanan ömür. Nefislerin buyurduğu şekilde ilerleyen bir yolculuk. Mutluluk için gerekli olduğu sanılan amaçların peşinde harcanan zaman. Ve daha bunun gibi birçok tanım yapılabilir.

Bakalım amaçlarımıza, bir erkek olarak çevrenin ve benim taklidi olarak sahiplendiğim amaçlara. Hatta şöyle sıralayalım;

1- Önce okumak, okuyup adam olmak (Adam olmanın şartı okumak olmuş!)

2- Güzel bir liseden sonra, güzel bir üniversiteden de mezun olup iyi maaşlı bir işe sahip olmak,

3- Daha sonra ailenin de onayı ile uygun biri ile evlenmek,

4- Aile ile birlikte yaşanması,

5- Çocuk sahibi olmak,

6- Bir yandan eşin ile birlikte mutlu bir evliliğe sahip olmak,

7- Çocukları büyütmek, okumalarını devamlı olarak salık vermek,

8- Çocukları evlendirmek,

9- Torun beklemek,

10- Çocuklarla birlikte yaşamayı istemek,

11- Emekli olmak,

12- Torunlarla ve eski arkadaşlarla vakit geçirmek,

13- Huzurlu bir ölüme sahip olmak.

İşte kendi adıma sayabileceğim, çevreminde etkisi ile bende oluşacak hatta bir kısmı gerçekleşmiş amaçlar. Farklı konumlardaki insanlar için farklı basamaklar olacaktır.Fakat muhtevası itibarıyla benim listemdekilerden çok da bi farkı olmayacaktır. Görüldüğü gibi senaryo belli. Biz hayat oyuncularına bu rollerin içini doldurmak kalıyor. Kendisine verilen rölü toplumun dayattığı şekilde yerine getiren birey mecazi bir mutlulukla öte aleme göç ediyor.

Hiç sormuyor kendine "Benim bu hayattaki amacım nedir" diye. "Dünyaya bir kere geldim ve ölüp öte aleme geçeceğim, bu nedenle yaşadığım hayatın her iki dünya içinde anlamı olsun" demiyor. Kimsin diye kendine sormuyor. Kendisine verilen talimatlara sadık kalıyor. Sanki kendi aklı yokmuş gibi.

Şu yukarıdaki listeye bakıyorum ve kendi hayat amacıma bakıyorum. Şu listedeki hiçbir şey beni heyecanlandırmıyor. Mutlu etmiyor. Çünkü ben onlar için yaşamıyorum. Mutluluğu onlarda aramıyorum. Ama çoğunluk anlamıyor beni. Gerçi anlamasına da gerek duymuyorum ya. Yalnızlaşan ben, yalnızlığımla mutluyum. Varsın çoğunluk, birbirlerine dayattıkları vazifeleri hep birlikte yerine getirsin. Kendi rolümü kendim seçebilecekken...........